Klere...

Mailtje: hoe gaat het de repetities. Vordert het al? Moeten we het niet over de kleren gaan hebben. Ik heb een idee. Krijg beelden van "Dance with a Vampire" van Roman Polanski.

Mailtje terug: vanavond dan, of morgen?

Telefoontje: vanavond dan, eerst nog even afwassen (zij, ik niet).

Geen bier, wel koffie.
Alle ideeen voorbij laten komen, die tijdens de repetities voorbij gekomen zijn.
Aangevuld met nieuwe ideeen.

Het wordt een mengelmoes van tijden en stijlen. Van geleende, gehuurde en zelfgemaakte spullen.

Ze duikt nu nog even de boeken in.
Ik mijn bed.

Tweestrijd

Voor ons zit een gemoedelijke Belg. Vlaamse tongval, enigszins verlegen. Wandelstok, dokterstas. Het verhaal van zijn leven. Een dokter was hij. Dokter Jekyll. Befaamd om zijn drankjes. Maar altijd alleen. Helaas te verlegen om een vrouw aan te spreken.
Dus deed hij waar hij goed in was. Een drankje maken. Een drankje dat hem vrijer zou maken, feller, gepassioneerd. Waardoor hij uit zijn schulp zou kruipen en vrij de wereld in zou kennen kijken. En hij bombardeerde zichzelf als proefkonijn.
En raad eens! Het drankje werkte. Hij werd vrij, fel en gepassioneerd. Maar dan op een onbedoelde manier. Een andere kant van hem kwam naar boven. Maar eentje die niet bedoeld was. Die zich dokter Hyde noemde en gepassioneerd zijn grote hobby uitoefende. Vijftig tinten moord.

Voor ons zit een akelige vent. Tanden op elkaar. Felle ogen. Vreselijk Thoars accent. Hysterische lach.

Hoe raken we die ooit nog kwijt!

Hoe bouw ik een luchtkasteel? -deel 2-

Vier mannen met een goed glas bier.
Rond een grote tafel.
De architect legt zijn plannen uit.
De bouwmeester toont zijn tekeningen.
En de techneuten fantaseren er op los.

Als we nu eens led-verlichting....
Dat moeten we met perslucht doen. Het kan ook met een fietsenpomp.....
Oh ja, en dan met een katrol....
Nee, ik heb thuis nog wel....
Ik zal eens rondkijken, want dan hoeven we het niet zelf aan te schaffen....
Het kan wel bij mij in de schuur....
Waarom niet hier, hier is het bier altijd goed....

Ideeën genoeg.
Bier genoeg.

Moet lukken.

C.D.

Beide echtelieden zitten naast elkaar op de sofa. Elk aan één kant. Het lijkt een gemoedelijke sfeer, maar toch voelt het aan als een gure Oostenwind. Zeg maar, een gevoelstemperatuur van -15 graden Celsius. Is dat de lugubere omgeving? Zijn dat de niet alledaagse geïnterviewden? Of speelt er iets tussen deze twee?

"Waarom vinden mensen U eng en zijn ze bang voor U? Is dat terecht?"
(CD) Nou nee, eigenlijk niet. Ik ben een aardige man. Ja, dat ik soms wel eens een keeltje verorber. Weet U, ik moet ook ergens van leven. Al is dat al 400 jaar.
"Maar wees nou eerlijk, U geniet toch ook wel van de macht die U hebt?"
(CD) Tja, als je macht hebt, mag je die natuurlijk ook gebruiken. En ja, dat is best wel eens prettig. Amusant, zou ik haast willen zeggen.
"Hoe hebt U eigenlijk Uw vrouw ontmoet, Ilona van Roodvocht?"
(CD) Ach Iloontje, kun jij dat deze meneer even vertellen. Ik ga even wat te drinken halen. Ik heb dorst. U ook?
"Nou nee, dank u, ik sla een ronde over."
(IR) Voor mij ook niet, schat.

Een stilte valt, terwijl ze me verleidelijk aankijkt.

(IR) Mag ik u zeggen, dat u een schitterende hals heeft?

Het koude zweet breekt me uit. Ik ga op het puntje van mijn stoel zitten, mijn voeten stevig op de grond.

"Dat mag. Maar laten we ons liever bij het interview houden. Dus, hoe hebt u uw man ontmoet?"
(IR) Ik was een jonge vrouw. Ik was onhandig, kon nooit een jongen krijgen. Op school lukte het niet, thuis liep ik iedereen voor de voet. Er was een onrust in me, die ik niet kon verklaren. En toen liet mijn oom, die op een Zwarte Molen in het Koselmoeras werkte, mij kennis maken met een jongeman, Vladimir. Het was liefde op het eerste gezicht. En tijdens onze eerste heftige vrijpartij kon ik het niet laten. Ik beet hem voluit in zijn hals en voelde hoe zijn heerlijke warme bloed in mijn mond spuitte. Ik slikte het gulzig door. Daarna overviel mij een angst. Had ik hem doodgebeten? Had ik mijn geliefde vermoord? Totdat ik plots zijn tanden in mijn nek voelde....

Inmiddels is CD weer binnengekomen.

(CD) Ja, wat een heerlijke tijden waren dat. We waren onoverwinnelijk. We zwierven getweeën over de wereld en consumeerden de nodige keeltjes. We maakten ons meester van kastelen en landerijen. Totdat we uiteindelijk hier terecht kwamen. Ons thuis.
"Is die passie er nog steeds tussen U tweeën?"

Op de bank tegenover mij wordt het stil. Twee echtelieden kijken elkaar aan met koude blikken. De gevoelstemperatuur daalt verder. Ik weet dat het interview is afgelopen. Ik sta op, knik beiden vriendelijk toe en ..........

De Weerwolf en het Grootmuilmonster

Daar kwam Isabel binnenstappen. Vol trots. Geshopt bij de Action. Zeer modebewust ingekocht.
Achter het gordijn (da's wel makkelijk op zo'n podium) kleedde ze zich om, om ons te verblijden met haar geweldige outfit.

Het zag er niet uit!

Dus ging de ene hier wat frutten, en de ander daar wat frotten. Want dat zag er "beter"  uit.

Totdat de regisseur zei: FOUT! Dit is Isabel. Dit is onze lellebel. Dit is onze "lady"  uit The States met een uitgesproken eigen smaak. Dit is de vrouw die het trailerpark ontvlucht is. Op zoek naar een beter leven. Met Harry. Een weerwolf. Op wie ze verliefd is. Maar dat mag-ie niet merken. Dat komt te dichtbij. En al is ze blij dat ze weg is uit dat verdomde trailerpark, toch heeft ze heimwee. Hier in de oude wereld is alles zo anders. Is ze haar zekerheden kwijt. Dus loopt ze als een Grootmuilmonster in een porseleinkast door het stuk heen.

En dan Harry. Hairy Harry. Ruige jongen. Zeer potent. Zeker als de weerwolfkriebels hem overvallen. Ja, dan staat hij zijn mannetje. Met staart en al. Dat er dan wel eens een vrouwmens wil sneuvelen... Ach, collateral damage, zoals ze dat in de USA plegen te zeggen.
En plots ontmoette hij Isabel. Wat een wijf! Wat een lekker ding! Daar wilde hij wel een beschuitje mee eten.
En jawel, ze is met hem meegegaan. Weg van het trailerpark, op naar Europa. Voor haar een groot avontuur. Voor Harry vrij normaal. Hij heeft als circusartiest, of eigenlijk meer bezienswaardigheid, de hele wereld al gezien. Hij reisde door stad en land, totdat het een keer misging en zijn wolvenaard de overhand nam.... En ach, als Isabel hem nu eens wat meer liefde zou tonen, wat zou dat heerlijk zijn.

Poëzie en The Franky's

De avond begon heel poëtisch met het "schitterende"  gedicht dat gravin Ilona aan het begin van het stuk tracht te declameren. Onze voorzitster beet het spits af. Een kolfje naar haar hand. Zij is thuis in poëzie-land (en dat rijmt). Daarna overgestapt van voordragen naar declameren. En dan blijkt weer eens hoeveel talent we hebben. Maar ook nieuw talent! Een verfrissende performance van onze debutante.

Ondertussen waarde er een zwart kooltje rond ......

Daarna mocht de gravin zelve. En met krachtige stem declameerde zij. Ze moest wel, want we maakten het haar niet makkelijk. Wie zei er dat toneelspelen makkelijk was?

Ondertussen waarde Isabel in een panterlegging rond.....

Daarna verder kennisgemaakt met de familie Frankenstein.
Waarbij vooral de baron weer diep in zijn geheugen moest graven om even later te kunnen beamen wat wij vorige week al te weten waren gekomen. Ach, sommige herinneringen verdring je liever als mens. Maar ja, toneel is hard. We willen alles van je weten, zelfs je pincode!
Het is me het huwelijk wel tussen die twee. De één van echte adel, maar freak als hij is nooit binnen zijn stand kunnen trouwen. De ander heeft zich letterlijk omhoog"gewerkt" (zo netjes genoeg, voorzitster?). Het is nou niet dat de vonken er vanaf spatten. Of misschien juist wel, maar dan meer uit onenigheid. Maar wie weet, misschien komt dat nog allemaal goed gedurende het stuk.

Elke week een ontdekkingstocht.
Ik ben komende week benieuwd naar Hairy Harry en Isabel.
Zij zelf waarschijnlijk ook....