
Dus deed hij waar hij goed in was. Een drankje maken. Een drankje dat hem vrijer zou maken, feller, gepassioneerd. Waardoor hij uit zijn schulp zou kruipen en vrij de wereld in zou kennen kijken. En hij bombardeerde zichzelf als proefkonijn.
En raad eens! Het drankje werkte. Hij werd vrij, fel en gepassioneerd. Maar dan op een onbedoelde manier. Een andere kant van hem kwam naar boven. Maar eentje die niet bedoeld was. Die zich dokter Hyde noemde en gepassioneerd zijn grote hobby uitoefende. Vijftig tinten moord.
Voor ons zit een akelige vent. Tanden op elkaar. Felle ogen. Vreselijk Thoars accent. Hysterische lach.
Hoe raken we die ooit nog kwijt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten