Voor ons zit een dame in het wit. De benen kuis over elkaar, maar toch.... zeer verleidelijk. Ze kijkt ons met een mysterieuze glimlach aan. Haar ogen twinkelen. Het nodigt uit, maar tegelijkertijd schrikt het af. Er blijft iets wazigs in de lucht hangen, haast mystiek. In nevelen gehuld.Zij is dol op mannen. Altijd al geweest. En nog steeds.
Haar nieuwe voorliefde: vampieren. Ze zwerft van kasteel naar kasteel, vampieren ongelukkig achterlatend. Met een nietsontziende honger.
Maar dan ontmoet ze Vladimir: Vladimir Dracula. En voor zijn ongekende aantrekkingskracht is zij gevallen. Hier zal ze nog lang vertoeven.
Bang voor concurrentie van zijn vrouw, of Alie de vampirella is zij niet. Zij kent haar ongekende aantrekkingskracht. Dat mysterieuze, zweverige, waar alle mannen voor vallen.
En een vampirella zal ze ook niet worden. Ze vindt het heerlijk om in haar nek gebeten te worden, maar één streek met haar magische vingers over de wond, en zij is weer genezen.
Dan volgt de hamvraag: hoe wordt je een Wit Wief?
En vervolgens blijft deze witte vrouwe angstvallig stil.
"Zo maar".
"Dat wordt je vanzelf".
De geschiedkundigen onder ons spreken dat tegen.
Zijn Witte Wiever niet vrouwen die tot de brandstapel veroordeeld zijn vanwege onkuis gedrag, en daarna als Witte Nevels over de velden zwerven om mannen te verleiden en het moeras in te lokken?
Met veel moeite krijgen we een gedeeltelijke bekentenis los.
Ja, zij was op de brandstapel beland, maar geheel tegen haar schuld in.
Ze trekt een mist op rond haar persoon.
En langzaam vaagt ze weg.
Als de rook van een brandstapel vervliegt zij.
Witte vrouwen?
Niet te vertrouwen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten