In Memoriam: Paul Schreurs

Vandaag is Paul gestorven.
De man van een van onze speelsters.
De vader van een van onze speelsters.
De oom van een van onze speelsters.
De oud klasgenoot en leeftijdgenoot van een van onze spelers.
De oud buurman van een van onze spelers.

Dan is ons toneelstuk even wat minder belangrijk.
Maar we hebben toch gespeeld.
Want dan is spelen wel belangrijk.
Met elkaar.
Met een lach en een traan.

En wanneer we in november ons stuk zullen spelen, zullen we zijn gulle lach missen.
Want Paul had de gulste lach van Horn en verre omstreken.

Als het leven een toneelstuk is, heeft Paul het met verve gespeeld.
Het doek is gevallen.
De herinnering blijft.